Orbita Urana
Tak się składa, że oś obrotu Urana leży niemal w płaszczyźnie jego orbity, co jest
dowiedzionym faktem. Dokładny kąt nachylenia osi obrotu planety wynosi 97,77o.
Zastanówmy się jak by wyglądała jego orbita, gdyby leżała na powierzchni postulowanego przez
Mariusza Najdę stożka?
Spróbujmy to narysować w sposób poglądowy:

Rys.
1..
Oznaczenia:
ω - kąt rozwarcia stożka
α - kąt nachylenia osi obrotu planety
d - dwusieczna kąta rozwarcia
p - półprosta, krawędź przekroju stożka czyli tworząca stożka.
Jak widać przy takich założeniach orbita Urana nie domyka się. Jest tzw. orbitą otwartą - w
tym przypadku jedną z tzw. krzywych stożkowych czyli hiperbolą.
Polecam artykuł z Wikipedii:
krzywa stożkowa.
Gdyby sytuacja przedstawiona na rysunku była prawdziwa, to nie moglibyśmy zaobserwować Urana
więcej niż raz w dowolnym punkcie jego orbity.
A jednak od czasów jego odkrycia Wilhelma Herschela w 1781 r. dokonał on już niemal 3 pełnych
obrotów na orbicie.
Stąd wniosek, że ta planeta nie może krążyć wewnątrz stożka, a
przynajmniej nie takiego. W przypadku Urana musiałby on być niezwykle wąski,
aby planeta miała
zamkniętą orbitę.
Graniczny kąt rozwarcia stożka, czyli taki przy którym orbita się domyka łatwo obliczyć.
Wystarczy, że kąt między półprostą p (będąca krawędzią przekroju tworzącej stożka) a
dwusieczną d kąta ω będzie taki sam jak kąt nachylenia orbity k do półprostej p.
Innymi słowy ω/2 = alfa - 90
o.
Stąd łatwo obliczyć, że ω = 15,54
o.
Jak pamiętamy z poprzednich stron,
dla reszty planet kąt ω wynosił 47
o.
Orbita będzie co prawda zamknięta, ale i tak skrajnie wydłużona, ale co najważniejsze kąt
ω w przypadku Urana będzie zupełnie inny niż w przypadku innych planet - zatem stożek
wymyślony przez Mariusza Najdę nie opisuje poprawnie Układu Słonecznego.
Powrót